ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Αντώνης Πολίτης
Μίνας Μαύρου
Το φεστιβάλ Ελληνικού τραγουδιού Θεσσαλονίκης που έζησε στιγμές μεγάλης ακμής και αγαπήθηκε, υπήρξε βήμα προβολής και δημιουργίας πολύ σημαντικών και αξιόλογων τραγουδιών και ερμηνευτών.
Το 1976 μια λαμπερή παρουσία του Αντώνη Πολίτη με το τραγούδι «Αχ Αμαλίτσα» σε μουσική Σπύρου Παπαβασιλείου και στίχους της Μάρως Μπιζάνη άφησε πολύ καλή εντύπωση και την επόμενη χρονιά το 1977, ο Αντώνης Πολίτης διαγωνιζόμενος ξανά με το τραγούδι «Εσύ» που ερμήνευσε μαζί με την Τζίνα Σπηλιωτοπούλου, σε στίχους και μουσική Ρόμπερτ Ουίλιαμς, έλαβε το δεύτερο βραβείο με ελάχιστη διαφορά βαθμολογίας από το Α΄ βραβείο που ήταν το τραγούδι «Ας κάνουμε απόψε μια αρχή» που ερμήνευσε η Άννα Βίσση. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για έναν αξιόλογο ταλαντούχο ερμηνευτή, αλλά και μουσικοσυνθέτη με πολιτιστική προσφορά στο ελληνικό μας τραγούδι.
Τόπος ραντεβού μας για την κουβεντούλα μας το Κέντρο ΔΙΟΝΥΣΟΣ, κάτω απ’ την Ακρόπολη για ένα απογευματινό καφεδάκι. Ακμαίος, εγκάρδιος και ομιλητικός από την πρώτη κιόλας στιγμή της συνομιλίας μας έδωσε κλίμα ευχάριστο.
Κύριε Πολίτη πού γεννηθήκατε;
Γεννήθηκα στη Σύρο. Σε ηλικία 10 ετών εγκατασταθήκαμε οικογενειακώς στον Πειραιά. Ήταν χρόνια δύσκολα. Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός και εγώ επηρεασμένος από τις ιστορίες που άκουγα, ακολούθησα το ναυτικό επάγγελμα και μέσα σε λίγα χρόνια γύρισα σχεδόν όλο τον κόσμο.
Πώς ακολουθήσατε το επάγγελμα του τραγουδιστή;
Η μουσική και το τραγούδι κυλούσαν στο αίμα μου. Ίσως γιατί πριν γίνει ο πατέρας μου ναυτικός, ήταν τραγουδιστής οπερέτας και τραγουδούσε στο θέατρο «ΑΠΟΛΛΩΝ» της Σύρου, όπου ήταν και είναι ένα από τα τρία θέατρα όμοια σε μικρογραφία με αυτό της σκάλας του Μιλάνου. Από το γένος της μητέρας μου Ειρήνης Βαμβακάρη, που ήταν Φραγκοσυριανή και εξαδέλφη του Μάρκου Βαμβακάρη, είχα κληρονομήσει και τη ρεμπέτικη φλέβα. Το διάστημα που ταξίδευα σαν ναυτικός σε ποντοπόρα πλοία, έπαιρνα μαζί και την κιθάρα όπου στις ελεύθερες ώρες μου έπαιζα και τραγουδούσα. Στην Αργεντίνα φορτώναμε στάρι με προορισμό την Γένοβα της Ιταλίας. Εκεί είχαμε πάρει Αργεντίνο νυχτοφύλακα. Μια νύχτα με άκουσε να παίζω κιθάρα να τραγουδάω και μου πρότεινε να εμφανιστώ στην Κρατική Τηλεόραση της Αργεντινής στο Κανάλι 7. Ο ίδιος με ενημέρωσε ότι από ένα καράβι αραγμένο στο διπλανό Ντόκο γνώριζε έναν άλλο Έλληνα ναυτικό, το Γιάννη Γιακμογλίδη που έπαιζε επίσης κιθάρα και τραγουδούσε και μου πρότεινε να συναντηθούμε και να προβληθούμε μαζί στο κανάλι.
Μετά από κάποιες πρόβες βρεθήκαμε στο στούντιο. Ο χώρος είχε διαμορφωθεί σαν Ελληνική ταβέρνα και οι θαμώνες ήταν οι συνάδελφοί μας από τα δύο καράβια. Στο φόντο του σκηνικού είχαμε ζητήσει να μπει μια μεγάλη αφίσα του Παρθενώνα.
Το πρόγραμμα ήταν ζωντανό γιατί τότε δεν υπήρχε η δυνατότητα της μαγνητοσκόπησης και περιελάμβανε Ελληνικά τραγούδια της εποχής, ελαφρολαϊκά, ρεμπέτικα και καντάδες.
Μετά την προβολή του προγράμματος δεχθήκαμε προτάσεις από μεγάλα νυχτερινά κέντρα της Αργεντίνας να παρουσιαζόμαστε σαν ατραξιόν.
Μείνατε λοιπόν στην Αργεντινή και δουλέψατε ως τραγουδιστής;
Όχι γιατί η νοσταλγία της Μάνας, της Πατρίδας και της Οικογένειας μας έφεραν πίσω στην Ελλάδα.
Όταν βρεθήκαμε στην Ελλάδα πήγαμε στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας που ήταν στη Ρηγίλλης και καταθέσαμε αίτηση ακρόασης από την αρμόδια Επιτροπή του Ιδρύματος. Η αίτηση έγινε δεκτή και παρουσιαστήκαμε με το όνομα Ντούο Ολύμπικ το οποίο και έκτοτε κατοχυρώσαμε.
Την εποχή εκείνη μεσουρανούσε ο Γιώργος Γούναρης, η Μπελίντα, η Δανάη, το Ισπανόφωνο τρίο Λος Τρες Παραγουάιος και πολλοί άλλοι.
Τότε είχαν αρχίσει να γίνονται γνωστοί οι Αδελφοί Κατσάμπα από τη ραδιοφωνική εκπομπή «ΤΑΛΕΝΤΑ» του Γιώργου Οικονομίδη με πιανίστα το Μίμη Πλέσσα.
Ήταν η εποχή που ανθούσαν τα Καμπαρέ όπου παρουσιάζονταν διάφορα θεάματα από Καλλιτέχνες του Εξωτερικού όπως Μπαλέτα, Ζογκλέρ και γνωστούς διεθνείς τραγουδιστές.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο εμφανιζόμασταν και εμείς σαν Ντούο Ολύμπικ στο Κόπα Καμπάνα, στην Κάσμπα, στην Αρζεντίνα και άλλα νυχτερινά μαγαζιά του είδους αυτού.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για την πορεία του Ντούο Ολύμπικ;
Δυστυχώς η συνεργασία μου σαν ντουέτο με το Γιάννη δεν διήρκησε πολύ γιατί εκείνος δεν είχε δει ζεστά το θέμα του τραγουδιού και μια μέρα αποφάσισε να ξαναμπαρκάρει. Εγώ συνέχισα την διαδρομή του Ντούο Ολύμπικ, όχι βέβαια μόνος μου αλλά με τη συνεργασία του Ηλία Καραγιάννη, ενός εξαίρετου κιθαρίστα που διέθετε και μια ζεστή φωνή. Μετά από ένα διάστημα και αφού είχε αρχίσει να ανθεί το Νέο Κύμα, ο Ηλίας αποφάσισε να δουλέψει σε μπουάτ.
Εγώ συνέχισα πλέον μόνος μου την καλλιτεχνική μου πορεία τραγουδώντας σε λαϊκά κέντρα όπως ΧΑΡΑΜΑ Καισαριανής με Σκορδίλη και Λένα Ντάϊνα, ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ με Ζαμπέτα- Μοσχολιού και άλλα.
Την εποχή εκείνη ο Ηλίας έγραψε το «Σήμερα γιορτάζει όλη η Γη» το οποίο ερμήνευσε η Πόπη Αστεριάδη με επιτυχία.
Τότε ξεμπαρκάρισε ο Γιάννης από τα ταξίδια και μου ζήτησε να ξαναρχίσουμε με το Ντούο Ολύμπικ. Εγώ δεν δέχθηκα και το συνέχισε εκείνος με τον τρίτο αδελφό των Αδελφών Κατσάμπα, τον Πάνο. Στη συνέχεια φεύγει πάλι ο Γιάννης και συνεχίζει ο Πάνος Κατσάμπας με τον Γιώργο Σφουντούρη του οποίου το καλλιτεχνικό όνομα Γιώργος Τζωρτζής του το έδωσα εγώ. Ο Γιώργος ήταν πολυτάλαντος μουσικός με δεξιοτεχνία σε πολλά μουσικά όργανα και με πολύ καλές φωνητικές ικανότητες.
Εν τω μεταξύ η δική σας καλλιτεχνική πορεία πώς εξελισσόταν;
Μετά από όλα αυτά αποφάσισα ότι ήταν καιρός να κάνω μια αλλαγή και ξεκίνησα να δουλεύω σε μπουάτ. Εμφανίστηκα στην Κατακόμβη, στις Εσπερίδες, στα Ταβάνια, στο Φεγγάρι και αλλού.
Εκείνο το διάστημα ήρθαν τα χαρτιά να παρουσιαστώ στο Στρατό. Παρουσιάστηκα στο Κέντρο Εκπαίδευσης Παλάσκα ως ναύτης, και από εκεί με στείλανε στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού που βρισκότανε στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Υπηρετώντας εκεί, μετά τη βάρδια μου, έβγαινα τα βράδια. Είχα νοικιάσει μια γκαρσονιέρα στην Πλάκα όπου πήγαινα, άλλαζα τη στολή μου και τραγουδούσα στις μπουάτ. Στο ΓΕΝ γνώρισα τον Αντώνη Βαρδή ο οποίος υπηρετούσε στη Φιλαρμονική του Παλάσκα. Τραγουδήσαμε μαζί σε τηλεοπτικές εκπομπές του Αρχηγείου Ναυτικού που τότε βρισκόταν στην Γεωγραφική Υπηρεσία και αργότερα μεταφέρθηκε στην ΥΕΝΕΔ.
Μια μέρα με ειδοποίησαν από την Υπηρεσία ότι κάποιος με ζητούσε επίμονα στο τηλέφωνο. Ήταν ο συνθέτης και μαέστρος Σπύρος Παπαβασιλείου ο οποίος μου έκανε πρόταση για δισκογραφική συνεργασία. Δέχτηκα να συζητήσουμε και κλείσαμε ραντεβού στο Στούντιο της COLUMBIA για να με ακούσει και ο παραγωγός Νίκος Καραγιάννης. Μετά την ακρόαση έκανα συμβόλαιο με τη Phillips.
Παράλληλα ξεκίνησα να σπουδάζω στο Ελληνικό Ωδείο, Δραματική Τέχνη Μουσικού Θεάτρου και κλασική κιθάρα. Όμως με κέρδισε η μουσική. Εξάλλου και τα τρία αδέλφια μου ανήκουν στον χώρο της μουσικής. Ο Νίκος Πολίτης είναι ο γνωστός μπασίστας που ανήκε παλιά στο συγκρότημα «Εξαδάκτυλος», ο Γιώργος Πολίτης ή Πολύζος είναι ο γνωστός τραγουδιστής και συνθέτης, ενώ η αδελφή μου η τραγουδίστρια Κλεοπάτρα Μαλάμου.
Πως αναδειχθήκατε;
Το 1977 στο Φεστιβάλ ελληνικού τραγουδιού με το τραγούδι «Εσύ» που πήρε το Β΄ βραβείο και το ερμήνευσα με την Τζίνα Σπηλιωτοπούλου. Το τραγούδι αυτό το είχε γράψει ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς. Εκείνη την εποχή το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είχε μεγάλο κύρος και απήχηση. Και ήμουν τυχερός μπορώ να πω, Γιατί γνώρισα Αξιόλογους Δημοσιογράφους που με ύποστήριξαν όσο μπορούσαν. Κί αύτοί Είναι,ο Κώστας Νοταράς, ο Νότης Κύτταρης, ο Ανδρέας Κουβελογιάννης, ο Γιάννης Φλέσσας, ο Τάσος Κουτσοθανάσης, ΚΑΙ ο, Γιώργος Λεκάκης, Όλοι τους Πολυτάλαντοι και Τους Εύχαριστώ .Αντιθέτως δεν υπήρχε η κατάλληλη βοήθεια από την εταιρεία μου.
Συμμετείχατε κι άλλες χρονιές στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης;
Συμμετείχα επίσης το 1976 με το τραγούδι «Αχ Αμαλίτσα» σε μουσική Σπύρου Παπαβασιλείου και στίχους Μάρως Μπιζάνη. Το 1979 με το τραγούδι «Πέρασες και συ» σε μουσική και στίχους του Γιάννη Πετρίτση. Το 1982 με το τραγούδι «Νοσταλγία», που ερμήνευσα με τη φωνητική υποστήριξη της Γκέλυς Αυγέρη και Κλεοπάτρας Μαλάμου σε μουσική δική μου και στίχους του Βαγγέλη Σίμου. Το 1983 που είχαν προκριθεί δύο δικά μου τραγούδια σε σύνθεση και είχαν τίτλο «Άλλος ο κόσμος ο δικός μου, άλλος ο κόσμος ο δικός σου» σε στίχους Γιώργου Πια, που ερμήνευσε η Δήμητρα Καρανάσιου και το «Θυμάμαι» σε στίχους Βαγγέλη Σίμου, όπου ερμήνευσε η Γκέλυ Αυγέρη. Επίσης το 1984 εκπροσώπησα την Ελλάδα ως ερμηνευτής στο φεστιβάλ Ρουμανίας, στο Βουκουρέστι σε ένα μεγάλο θέατρο που λεγόταν Σάλα Πολιβαλέντα.
Με ποιους αξιόλογους καλλιτέχνες συνεργαστήκατε σαν τραγουδιστής και συνθέτης;
Με τους Στράτο Διονυσίου, Σταμάτη Κόκοτα, Τζένη Βάνου, Πάνο Γαβαλά, Νίκο Ξανθόπουλο, Μπάμπη Τσετίνη, Βασίλη Τσιτσάνη, Καίτη Γκρέϋ, Γρηγόρη Μπιθικώτση, Αντώνη Καλογιάννη, Μανώλη Αγγελόπουλο, Πόλυ Πάνου, Γιώργο Ζαμπέτα, Ρίτα Σακελλαρίου, Λίτσα Διαμάντη κ.ά.
Έχει προβληθεί κατά καιρούς σε τηλεοπτικούς σταθμούς κάποιο βιντεοκλίπ της εποχής εκείνης που τραγουδούσατε ντουέτο με την ΄Αντζελα Δημητρίου και έχετε δεχτεί διάφορους σχολιασμούς. Τι έχετε να μας πείτε γι’ αυτό;
Η Άντζελα Δημητρίου ήταν γνωστή στα νυχτερινά κέντρα και στον καλλιτεχνικό κύκλο. Τραγουδούσε με τον Γιώργο Μπουλουγουρά, δεν ήταν ακόμη γνωστή στο ευρύ κοινό γιατί έως τότε δεν είχε κάνει δισκογραφία και τηλεόραση. Μια φορά που είχα πάει στο κέντρο που τραγουδούσε, μου άρεσε πολύ σαν φωνή και σαν παρουσία. Ήταν αρχές δεκαετίας του ’80 και τραγουδούσα στη ΝΕΡΑΪΔΑ με Στράτο Διονυσίου, Σταμάτη Κόκοτα, Αντώνη Καλογιάννη. Μου κάνανε πρόταση για μία εκπομπή που θα γινότανε για λογαριασμό της ΕΡΤ με σκηνοθέτη τον Αχιλλέα Βογιατζή και μαέστρο το Σωτήρη Σακελλαρίου. Τίτλος της εκπομπής «Τραγουδώντας, γελώντας, χορεύοντας» ποικίλο θέμα με τραγούδι, θεατρικά σκέτς και χορό. Στο τραγούδι ήμασταν εγώ, η Ρίτα Σκελλαρίου, η Λίτσα Διαμάντη, ο Σταμάτης Κόκοτας, ο Στράτος Διονυσίου και θα λέγαμε όλοι από δύο τραγούδια γιατί ήταν και τα θεατρικά που θα έπαιζε η Άννα Καλουτά και άλλοι ηθοποιοί. Είχα γράψει ένα τραγούδι και το σκεπτικό μου ήταν να το ηχογραφήσω στο στούντιο και να το τραγουδήσω με την Αγνή, μια μοντέρνα τραγουδίστρια, εκείνη την εποχή, γνωστή από την τηλεόραση. Ο μαέστρος μου πρότεινε την Άντζελα Δημητρίου που εκείνη την εποχή μόλις είχε κυκλοφορήσει ένα δίσκο με τίτλο «Γιατί να ρθείς αργά». Δέχτηκα με μεγάλη μου ευχαρίστηση γιατί τη θεωρούσα ταλέντο και δεν έπεσα έξω. Από τότε δημιουργήθηκε μια αγνή φιλία μεταξύ μας.
Σε κάποια παλιά δημοσιεύματα σας είδα φωτογραφία με τον Ρότζερ Μουρ και τον Ντέϊβιντ Νίβεν. Πώς δημιουργήσατε φιλία μ’ αυτούς τους μεγάλους αστέρες του διεθνούς κινηματογράφου;
Το 1974 τραγουδούσα στη Νέα Υόρκη σε ένα από τα καλλύτερα νυχτερινά κέντρα της ομογένειας, στο MAMA BACCHUS RESTAURANT, στο οποίο γνώρισα μεγάλη επιτυχία. Στο κέντρο αυτό ήρθε να διασκεδάσει αλά ελληνικά και φυσικά να γευτεί τη θεσπέσια κουζίνα ο ηθοποιός Έλιοτ Γκούλντ μαζί με μια μεγάλη παρέα. Εγώ ξαφνιάστηκα και νόμιζα πως βρίσκομαι σε γυρίσματα κινηματογραφικής ταινίας. Όπως καταλαβαίνετε γνωριστήκαμε, αν και τα Αγγλικά μου δεν ήταν καλά. Είχαμε όμως διερμηνέα το σερβιτόρο και έτσι έμαθα πως ο Γκουλντ ήταν ο σύζυγος της Μπάρμπαρα Στρέϊζαντ. Μόλις έληξε το συμβόλαιό μου στην Αμερική πήγα για λίγο στο Τορόντο του Καναδά και έπειτα γύρισα στην Ελλάδα, όπου υπήρχε πολιτική αναστάτωση, επιστράτευση και διάφορα άλλα γεγονότα. Πριν φύγω για την Αμερική είχα και το συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρία phillps Πόλιντορ η οποία μετονομάστηκε σε Πόλιγκραμ. Αυτή η εταιρεία είχε τα μεγαλύτερα ονόματα του Ελληνικού τραγουδιού όπως Μαρινέλα, Χατζή, Μητροπάνο, Σακελλαρίου και πολλούς άλλους. Στην εταιρεία ήταν και ένας μουσικός παραγωγός ο Ζακ Μεναχέμ. Ένας εξαιρετικός άνθρωπος, μουσικός και γνώστης της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, ο οποίος είχε βοηθό και δεξί του χέρι ένα μεγάλο ταλέντο και πανέξυπνο άνθρωπο τον Νίκο Μουρατίδη, που ήταν επί των δημοσίων σχέσεων και του promotion των τραγουδιστών της εταιρείας. Μια μέρα που πέρασα από την εταιρεία μου λέει ο Μουρατίδης: «Θέλεις να γίνεις εξώφυλλο σε μεγάλα περιοδικά όπως ήταν τότε η ΒΕΝΤΕΤΑ, ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, το ΝΤΟΜΙΝΟ, ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ κ.α. Σκέψου και φέρε μου ένα δυνατό θέμα». Ήταν φθινόπωρο του ’79 δύο χρόνια μετά το φεστιβάλ του ’77 στη Θεσσαλονίκη, όπου είχαμε πάρει το Β΄ βραβείο μαζί με τη Τζίνα Σπηλιωτοπούλου. Εκείνη την εποχή κάνανε γυρίσματα στη Ρόδο της κινηματογραφικής ταινίας ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, Αμερικάνικη παραγωγή με Ελληνοαμερικάνο σκηνοθέτη τον Τζώρτζ Κοσμάτο και μαθαίνω πως παίζει ο Ρότζερ Μουρ, ο Έλιοτ Γκουλντ, ο Ντέϊβιντ Νίβεν, ο Τέλης Σαβάλας, η Κλαούντια Καρντινάλε κ.α. Παίρνω τηλέφωνο στην εταιρεία το Μουρατίδη και του λέω ότι γνωρίζω τον Έλιοτ από το ταξίδι μου στην Αμερική. Εκείνος μου είπε : «είναι μια ευκαιρία να πας στη Ρόδο και να βγάλεις φωτογραφίες και σλάϊτς». Μπαίνω στο αεροπλάνο και πάω στη Ρόδο να συναντήσω τον Έλιοτ Γκουλντ. Πήγα στα γυρίσματα της ταινίας.
Ήταν εύκολη υπόθεση να τον συναντήσετε;
Βέβαια απαγορευόταν η είσοδος στα πλατώ αλλά τους εξήγησα ότι γνωρίζω τον Έλιοτ και εκείνος όταν ενημερώθηκε για την επίσκεψή μου έδωσε εντολή να περάσω. Μαζί μου είχα πάρει και δύο φωτογραφικές μηχανές. Είδα τον Έλιοτ και βγάλαμε φωτογραφίες και σλάϊντς με όλους τους ηθοποιούς κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων. Το βράδυ με καλέσανε για γεύμα στο πολυτελές ξενοδοχείο τους όπου φωτογραφηθήκαμε με την Κλαούντια Καρνινάλε το Μουρ, το Νίβεν, το Σαβάλα και το Γκουλντ. Ήταν απλοί άνθρωποι και κάνανε πολλούς αστεϊσμούς μεταξύ τους παρ’ όλη την κούραση από τα γυρίσματα. Στη Ρόδο έμεινα 4 μέρες και παρακολουθούσα τα γυρίσματα της ταινίας. Ο Έλιοτ μετά το δικό του γύρισμα πήγαινε για τζόκινγκ. Μια μέρα πήγαμε παρέα αλλά δεν κατάφερα να κάνω ούτε το ένα τρίτο της διαδρομής. Όταν επέστρεψα στην Αθήνα πήγα στην εταιρεία να δώσω το υλικό. Ορισμένες φωτογραφίες βγήκαν καλές αλλά τα σλάϊντς δεν ήταν πολύ καθαρά. Το μόνο καλό σλάϊντ για εξώφυλλο ήταν ένα που ήμασταν αγκαλιά με την Κλαούντια Καρντινάλε. Όταν το είδαν στο διαφημιστικό τμήμα της εταιρείας μου είπαν « Εδώ είμαστε. Τη φωτογραφία με την Κλαούντια. Θα την κάνουμε εξώφυλλο, αλλά θα πρέπει να γράψουμε ότι δημιουργήθηκε στη Ρόδο κάποιο ειδύλλιο μεταξύ σας». Εμένα μου κόπηκαν τα πόδια και τους είπα ότι αυτό δε γίνεται γιατί δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Η απάντηση που πήρα ήταν : «Τότε είναι δύσκολο να γίνεις εξώφυλλο». Είχανε δίκιο, αλλά εγώ δεν μπορούσα να πουλήσω τέτοιο παραμύθι. Σε κάθε περίπτωση εγώ το διασκέδασα. Συνάντησα πάλι τον Έλιοτ και γνώρισα τόσα ιερά τέρατα του παγκόσμιου Κινηματογράφου.
Συνεχίζετε να τραγουδάτε και να δημιουργείτε; Πώς βλέπετε το ελληνικό τραγούδι σήμερα;
Αν και εργάζομαι εδώ και κάποια χρόνια στο Υπουργείο Πολιτισμού, συνεχίζω να τραγουδάω επιλέγοντας τους χώρους και ασφαλώς δεν έχω πάψει να συνθέτω τραγούδια γιατί πιστεύω ότι το καλό τραγούδι θα υπάρχει πάντα και θα έχει αποδέκτες που εκτιμούν την κάθε καλή προσπάθεια. Τα τελευταία μου τραγούδια έχουν ερμηνεύσει ο Αλέξανδρος Χατζής, η Αργυρώ Καπαρού, η Θεοδοσία Στίγκα, η Βάσια Ζήλου, η Αλέκα Μαντά (σύζυγός μου και σύντροφος της ζωής μου η οποία με εμψυχώνει σε κάθε μου καλλιτεχνική δραστηριότητα), καθώς και άλλοι ταλαντούχοι καλλιτέχνες που τραγουδούν ποιοτικό έντεχνο τραγούδι.
Γνωρίζω ότι έχετε μια κόρη. Σκέφτεται να ακολουθήσει τα δικά σας βήματα;
Η κόρη μου Ειρήνη Πολίτη που είναι τελειόφοιτος Πανεπιστημίου, ήδη κάνει τα πρώτα της βήματα στον καλλιτεχνικό χώρο. Έχει μεγάλες φωνητικές και συνθετικές ικανότητες. Στην καλή της εξέλιξη πιστεύω ότι θα βοηθήσουν πέρα από το πηγαίο της ταλέντο και οι μακροχρόνιες σπουδές της στη μουσική.